Wednesday, May 30, 2007

Η μονομαχία

'Ενας Μαρκί ποτέ δεν ανέχεται προκλήσεις, ειδικά αυτάς που έχουσι ως στόχον τη γυνή την οποία και εφυστικώνει συχνότερα από τας ετέρας και εταίρας.
Αναγνωρίζω την ευγένεια της ψυχής και το ρομαντικόν του πνεύματος του Άμμου, αλλά δυστυχώς η πολύχρονη εμπειρία μου στας μονομαχίας ήτο προφανής. Ο δύσμοιρος νέος υπέκυψε εις την τεχνική, τη χάρη και το ψάρι μου. Ούτος εζήτησε τη μονομαχία με ψαρικά. Απλά το δικό μου ήτο, είναι και θα είναι μεγαλύτερο, σκληρότερο, αποτελεσματικότερο.

Ο ΛεΠλέμπ βιντεοσκόπησε τη μονομαχία μου με τον Άμμο, ίνα μην έχομεν προβλήματα με την αστυνομίαν και τας κληρονόμους.
Έχω να παρατηρήσω απλώς πως η τεχνική του ήτο ολίγο ανεπαρκής δια μονομαχία. Το ίδιο και τα όπλα του.
Στο βίντεο που ακολουθεί, αριστερά εγώ και δεξιά ο ατυχής νέος. Η πλήρης μονομαχία.






Ήταν γενναίος αντίπαλος, αλλά τον έφαγα λάχανον εις 17 δευτερόλεπτα. Ούτε δυό τζούρες τσιγάρο.
Φεύ!
Για να μαθαίνουν οι υποψήφιοι μνηστήρες τι τους περιμένει.
Σουσού, σας ηγαπώ. Θα σας εφυστικώσω πανηγυρικώς και μετά παιάνων.

Monday, May 28, 2007

Κακή μέρα σήμερα..

Η σημερινή ημέρα ξεκίνησε δύσκολα, συνέχισε πιο δύσκολα και αν συνεχίσομεν τοιουτοτρόπως θα έχουμε μεγάλα προβλήματα μέχρι την εσπέρα.
Κατ'αρχήν, βρέχει καταρρακτωδώς. Ούτο δεν είναι πρόβλημα εξ'ορισμού. Απλώς, τις πολύ βροχερές ημέρες, το Αλτσχάϊμερ της μητέρας παίρνει την κατιούσα και η βαριόμοιρη γυνή χάνει όχι μόνο τον προσανατολισμό της και την πάπια της, αλλά όπως θα έλεγε και τις εντελώς πληβείος, "τα ωά και τους κάλαθους". Σήμερα, πιο συγκεκριμένα, η μήτερ εζητά επιμόνως από το πρωί να την ποτίσωμεν, καθότι είναι παντελώς βεβαία πως είναι μια απέραντη έκταση (γύρω στα 10 εκτάρια) καλλιεργημένου μπρόκολου, κάπου στην Αλσατία. Ο ΛεΠλέμπ ακούων τας κραγάς της έσπευσε να την περιλούσει ύδωρ μετά του ποτιστηρίου. Οποία κατάπτωσις. Ευτυχώς που δεν ενόμισε ότι επρόκειτο περί αμπέλου, όπως προ δύο εβδομάδων, ζητώντας κλάδεμα, οπότε και τρέμω εις την σκέψην του τι θα μπορούσε να της έχει κάνει ο απόγονος αυτός των χιμπατζήδων. (Αν ο κύριος Δαρβίνος εγνώριζε τους γονείς του ΛεΠλέμπ είμαι σίγουρος πως θα προσέθετε άλλο ένα -θριαμβευτικό- κεφάλαιο εις την "Εξέλιξη των ειδών". )
Και δυστυχώς δεν ήταν μόνο η μητέρα το πρόβλημα. Ο Δούξ έχει κέφια. Ή μάλλον όχι. Δεν έχει κέφια. Βρίσκεται σε οίστρο. Ως ξαναμμένο ροτβάϊλερ μουγκρίζει και σιελορροεί ολημερίς. Προ ολίγου τον συνέλαβα να βατεύει ένα φίκο μπέντζαμιν που έχωμεν στην εσωτερική σκάλα. Ο φίκος, ακλόνητος. Ο Δούξ, εστάλαζε ιδρώτα και έτρεμε σύγκορμος. Απεκαλούσε μάλιστα τον φίκο με γελοιωδέστατα υποκοριστικά όπως "μανίτσα μου", "εγώ θα σε κάνω βασίλισσα Κούλα" (Φίκος, φικούλα, Κούλα; Αδυνατώ να κατανοήσω..) και λοιπά. Του εφώναξα να σταματήσει αλλά προφανώς οι μπαταρίες από το ακουστικό δεν ήταν και εις τα καλύτερά τους οπότε και απεφάσισα να μην ασχοληθώ περαιτέρω.
Έχει μεγάλη χάρη όλο αυτό το κλουβί με τις τρελλές που επέρασα καλά τις προάλλες εις το Ρετιρέ της Σουσούς, στο αριστοκρατικό Κολωνάκιον. Ήτο μια βραδιά καυτή, γεμάτη πάθος, πόθο και μερικά πολύ εξεζητημένα βοηθήματα ερωτικής φύσεως. Από ό,τι είδα, η φιλτάτη και ερασμία μαντάμ έχει κάνει μια λίαν ποιητική απόδοση της βραδιάς εις το ιστολόγιόν της. Εγώ όμως ως ρεαλιστής, οφείλω να καταγράψω τα πραγματικά συμβάντα, ούτως ώστε να μανθάνουν οι νέοι, και δει οι μαθητές μου (Εσύ τέκνον τρομοκράτη. Μη μιλάς με το διπλανό σου, θα ραπισθείς. Ή ακόμα χειρότερα, θα σε βάλω να κάνεις μπουγάδα τα εσώρουχα του ΛεΠλέμπ. -σημειωτέον, έχει να πλύνει το εσώβρακόν του από την ημέρα που, 4 χρονών, γλύστρισε και έπεσε στη στέρνα-).
Πρώτον και σημαντικότερον, να διαψεύσω τον ισχυρισμό περί σούπας φασίολων. Φαίνεται η αγαπητή μαντάμ εχρήζετο λέξεως δια ομοιοκαταληξίαν και επειδή το "Μπρικ, χαβιάρι, σολωμός και μια Ντομ Περινιόν του '28 -εξαιρετική χρονιά-" δεν έκανε ρίμαν με το "τσόλια" απεφάσισε να συμβιβαστεί με το "φασόλια". (Δεν εσκέφτηκε τουλάχιστον μια γκοργκοντζόλα, έναν Άστορ Πιατζόλα, κάτι τις πλέον αριστοκρατικόν βρε φράτρες..).
Επιπλέον, μπορεί να είμαι τύπος αθλητικός, σπόρτσμαν δεινός εις τα κλάμπς του Τσέρματ και του Γκστάαντ, αλλά όχι και να ανναριχώμαι εκ πλεξούδας. Προτίμησον την ελαφρώς πεζή αλλά παντελώς ασφαλή λύση του ανελκυστήρος. Η Μαντάμ με επερίμενε εις την βεράντα της, λουσμένη με σεληνόφως, το οποίο και επέδιδε εις το αλαβάστιρνο δέρμα της μια αιθέρια λάμψη. Μετά οι οφθαλμοί μου έπεσον εις την βυζοχαράδραν και οι ρομαντισμοί επήγαν περίπατο, κάπου προς Θησείο πλευρά. Ε ναι λοιπόν το σκισα το νεγκλιζέ ο ασυγκράτητος. Ήμην ορμητικός ως χείμαρρος και θυελλώδης σαν την Α.Ε.Λ οταν πήρε το κύπελλο. Ευτυχώς εσυγκρατήθην την τελευταία στιγμή για να μη χλιμιντρίσω. Δυστυχώς οι πρώτες ερωτικές περιπτύξεις διεκόπτησαν καθότι κοπρίτης τις, ανήκων σε γνωστό μόδιστρο-μπλούγκρω της περιοχής είχε έρθει και μουγκάνιζε ως βούς πλησίον του Βουκεφάλα, του πιστού Ντεσεβώ μου, παρκαρισμένου έξωθεν ΝταΚάπο. Εγώ έγινα ΝταΚάφρο, εσαλτάρισα που λέτε και σεις οι πλέμπες, βουτηξα τον κοπρίτη από τη ρόζ κορδέλα του και τον εκσφενδόνισα προς την γενικότερη κατεύθυνση του Μπουρναζίου. Εύχομαι να έφτασε εκεί και να τον περιέλαβε το γνωστό σκυλολόϊ της μαγκιάς και να του έκανε τον κώλον κερμάτινο πεντακοσάευρώ -αν και αμφιβάλλω αν τον εχάλασε κιόλας- . Έγινα ελαφρώς θέαμα στο ΝταΚάπο βέβαια, μια και εις την βιασύνην μου ελησμόνησα να ενδυθώ, οπότε και εβγήκα κραδαίνοντας κάτι που έμοιαζε με σιδηρολοστό - αλλά μετά από προσεκτική εξέταση κάποιος μπορούσε άνετα να ηννοήσει ότι επρόκειτο περί κρεατολοστού και μάλιστα βρίθοντος κατσαρών τριχών-.
Ανέβηκα γοργά 5-5 τας κλίμακας μέχρι το ρετιρέ, ώσπου εσκόνταψα σε έναν εντελώς αξιοθαύμαστον κώλον ο οποίος εις το μισοσκόταδο έλεγες ίπταται. Κοντινότερη ματιά απεκάλυψε τα κάλλη της Ρουφλάνας, η οποία ήτο παραφουσκωμένη και γυαλιστερή γυαλιστερή (Φαίνεται πως η Μαντάμ την είχε αλείψει βαζελίνη για να μη τη φάει ο σκώρος). Ευχαριστώντας τη Μαντάμ για την προνοητικότητά της, εσήκωσα την πολύ διακριτική φούστα-γραμματόσημο της Ρουφλάνας και την εφυστίκωσα γοργώς δε, αγρίως και ανηλεώς δε. Η δύσμοιρη δεν πρόλαβε ούτε βοήθεια να πει. Απέμεινε να κοιτά το ταβάνι αποβλακωμένη. Σκέφθηκα να της προσφέρω σιγαρέττον, αλλά η σιλικόνη είναι εύφλεκτος και εφοβήθην για τη σωματική της ακεραιότης.
Να μην τα πολυλογώ ο αριστοκράτης, έφτασα επιτέλους στο δωμάτιο που θα εγένετο η θυσία της παρθένας. Η Μαντάμ ως ζουμερή οδαλίσκη, είχε απλώσει το αγαλμάτινο κορμί της επί μαλακών μαξιλαριών και είχε ανάψει κηρία (Φέροντα μάρκα άγνωστη - "Τα κηρία της κυρίας" και αναδίδοντα λάγνας οσμάς) και αρωματικά στίκς εξ Ινδίας. Έπεσα πάνω της ως η αμαξοστοιχία 503 Αθήνα-Λιανοκλάδι-Σούρμενα-Κάτω Αχαγιά. Είδα τον τρόμο στα μάτια της. Ένοιωσα το τρέμουλο της προσμονής.
Και μετά..
Τίποτα.
Πτώμα η μανδάμ. Σε θέματα κινητικότητας, ακουστικής και ζωώδους ενστίκτου, η μανδάμ υπερνικάται άνετα απο ενενηκονταετή παραπληγική καλόγρια. Την Αιγυπτιακή Σφίγξ να έσφιγγα περισσότερο θα εκινείτο. Τα έδωσα όλα. Ήμουν αέρινος και στιβαρός. Ήμουν ρομαντικός και βάρβαρος. Δοκίμασα ταντρικό, ελληνικό, γαλλικό, και μια παραλλαγή με αλουμινόχαρτο, μπαταρίες και δυό χαρτοπετσέτες. Δοκίμασα τας στάσεις των γιόγκι, τας γλωσσικάς αρμονικάς διαταράξεις των Βαυαρών, τις υπέρτατες πανηδονιστικές θωπεύσεις των Ινδών βραχμάνων. Η κυρία ακούνητος και αμίλητος. Εσκέφθην να της βάλω φωτιά μπας και κουνηθεί. Απογοητεύθην. Μετά από τρίωρη μάχη, ενέδωσα και άναψα μια πίπα με σκαντινάβικ βανίλλια. Ξαφνικά και εκεί που κόντευε να με ψιλοπάρει, η μούμια εκουνήθη και ανεφώνησε απλά
" Μαρκί, το νεγκλιζέ που εσκίσατε ήταν πανάκριβο. Νομίζω πως δεν έχω πλέον διάθεση δια ερωτοτροπίας και εναγκαλισμούς. Ή θα μου ηγοράσετε νέον ή θα με κεράσετε πλήρες γεύμα εις σπονδήν"
Μετά από αυτό όπως καταλαβαίνετε, ο ανδρισμός μου έπεσε ελαφρώς, αλλά πάλι καλά που υπάρχει η Ρουφλάνα και η Νατάσσα. Τη Σπονδή όμως δεν την εγλύτωσα. Επλήρωσα το ληστρικό ποσό των 750 ευρώ, για μια μπριζόλα που βρήκα εντελώς τυχαία κάτω από ένα φύλλο -ψιλοκομμένου- μαϊντανού, δύο κοτσάνια ρόκα και μια ανεκδιήγητη αστακομακαρονάδα εις την οποίαν ο αστακός είχε μέγεθος ψείρας του εφηβαίου.
Θα ξεσπάσω στον ΛεΠλέμπ. Σήμερα θα βλαστημήσει την ώρα και τη στιγμή που οι γονείς του κατέβηκαν από τα δέντρα.
Μη με παρεξηγείτε όμως, δια τη Μαντάμ διατηρώ τα τρυφερότερα των συναισθημάτων. Κρύβει μέσα της μια Μεσσαλίνα, μια Αικατερίνη των Μεδίκων. Δυστυχώς τις κρύβει στο εβδομηκοστό πέμπτο υπόγειο, μέσα σε ένα κλουβί με 17 τίγρεις που έχουν να ταϊστούν δύο εβδομάδας.
Αλλα τίποτα δεν είναι αδύνατον δια τον Αρσέν Λουπέν του Έρωτα. (Μαθητά σημείωνε)
Ωχ ο Δούξ!
ΟΧΙ ΘΕΙΕ! ΜΗ ΘΕΙΕ! ΟΧΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΑΣ ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΙΖ... ΜΠΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ
ΛΕΠΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΜΠ!!!

Monday, May 21, 2007

Η συνέντευξη στο Βόγκ

Με τον τύπο έχω, είναι η αλήθεια κάποια χρόνια προβλήματα. Ειδικά με τον τύπο που ουρεί στας τριανταφυλλιάς κάτω από το ησυχαστήριό μου. Αν και φαντάζομαι πως ούτος εστί ο ΛεΠλέμπ, οπότε και θα τον κάνω να βλαστημήσει το μουρουνόλαδο που τον βύζαινε η μάνα του. Ο έντυπος και ο ηλεκτρονικός τύπος έχουν ξεφύγει παντελώς και γράφουν πραγματικά ό,τι θέλουν, όποτε θέλουν και για όποιον θέλουν. Τελευταίο τους κατόρθωμα ήταν μια συνέντευξη που έδωσα σε γνωστή φυλλάδα που διαβάζουν οι κοσμικές κυρίες των καλών περιοχών της πρωτευούσης και η οποία συνήθως τους προτείνει να πάρουν εξευτελιστικά γελοία πράγματα σε εξευτελιστικά ληστρικές τιμές. Εκμεταλλεύθησαν την μεγαλοψυχίαν μου, την γκραντιοσιτέ μου και την ευγενή μου ανατροφή και ετύπωσαν μια συνέντευξη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Ή μάλλον όχι μόνο στα μέτρα τους αλλά στα μέτρα της πεφιλημένης κατά τα άλλα Σουσούς, η οποία την διάβασε και άρχισε να ψάχνει στέφανα, ρύζια, κουφέτα και νυφικό με μεγάλη ουρά για να γεμίζει τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγκίτη. Όχι πως δεν τρέφω αγνά αισθήματα για την εν λόγω κυρία, αλλά δυστυχώς τρέφω και μιαρά αισθήματα για τας ημίσειας γυναίκας του πλανήτου. Ως γνωστόν μου αρέσουσι μόνο δύο είδη γυναικών : Αι ντόπιαι και αι ξέναι.

Ευτυχώς, έχουσι γνώσι οι φύλακες και μαγνητοφωνούσα και εγώ τη συνέντευξη ταύτην. Σας παραθέτω λοιπόν το πλήρες κείμενο, ούτως ώστε να αποκατασταθεί η πλήρης, πάσα και κρυστάλλινη αλήθεια. Με πλάγια γραφή παραθέτοντα αυτά που τεχνηέντως παρελήφθησαν ώστε να αλλάξει το όλο νόημα. Ιδού λοιπόν :

Περιγράψτε μας με λίγα λόγια τον περίφημο Μαρκήσιο, ώστε να τον γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστριές μας.
Το να περιγράψω τον εαυτό μου με λίγα λόγια είναι σαν να περιγράφατε το σύμπαν λέγοντας 'Είναι μεγάλο'.

Είστε γνωστός καρδιοκατακτητής. Θα μας αποκαλύψετε κάποια από τα μυστικά σας;
Είμαι πολύ εχέμυθος και διακριτικός τύπος εν γένει αν και κατέχω ΟΛΑ τα μυστικά της ερωτικής τέχνης.

Πείτε μας όμως, με ποιο τρόπο ρίχνετε τις γυναίκες.
Τους λέγω 'Είμαι ο Μαρκί'. Αν αυτό δεν τις εντυπωσιάσει τόσο ώστε να καμφθούν οι αναστολές των τους δείχνω μετά παρρησίας τη μασχάλη μου.

Είναι αλήθεια πως είστε αηδιαστικά πλούσιος;
Επειδή φαντάζομαι πως διαβάζουν τη φυλλάδα σας και εργαζόμενες εις τας Δ.ό.υ.ς η απάντησις είναι πως όχι. Είμαι αηδιαστικά πένις. Ο τεράστιος πύργος είναι σε αθλία κατάσταση, ο μπάτλερ μου δεν έχει να πλυθεί, η καμαριέρα μου δεν έχει να ντυθεί, ο αστακός ψόφησε, το κρασί είναι παλιό, το χαβιάρι μαύρισε και το τζακούζι είναι Δανικό. Καταραμένη φτώχια - δεν έχω που την κεφαλήν πλύναι.

Με τη γνωστή Κολωνακιώτισσα κοσμική, τη Σουσού, πολλά ακούγονται. Ποιά ακριβώς είναι η σχέση σας;
Με τη Σουσού μας συνδέει μία αγνή, άδολη και πολύχρονη πλατωνική αγάπη. Θυμάμαι μια βραδιά στο Μαξίμ των Παρισίων όπου της έκανα ερωτική εξομολόγηση υπό τους ήχους των βιολιών. Ο Κουασιμόδος έκρουε τα σήμαντρα της Νοτρ Ντάμ και έγω της απήγγειλα στίχους του ποιητού Φανφάρα εξαίροντας τα μάτια της. Εκείνη, υπομειδίασε. Ήπιε μια γουλιά από το σαμπλί της, με κοίταξε με νόημα και μου είπε: 'ΠΕΙΝΑΩ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ'.

Και τότε, αυτή την κρίσιμη για τη σχέση σας στιγμή, της κάνατε πρόταση γάμου;
Η αλήθεια είναι πως η εργένικη ζωή είναι δύσκολη. Αλλά ποίος εργένις κουράστηκε ποτέ από αυτήν; Ίσως να πρέπει τελικώς κάποια στιγμή και εγώ, ο Μαρκί, να αποκτήσω οικογένεια και να ενισχύσω λίγο το 'τζην πουλ' της ανθρωπότητος. Αλλά δε σφάξανε.

Δηλαδή μιλάμε για ένα τέλος εποχής; Παντρεύεστε;
Βεβαίως. Όταν ο ΛεΠλέμπ πείσει τη Μπελούτσι να του κάτσει έστω και σε ονείρωξη.

Σας ευχαριστώ πολύ και χάρηκα πολύ για τη γνωριμία. Δηλώνω θαυμάστριά σας.
Βιαστήκατε.

Αγαπητοί αναγνώσται και μπλουζοσκίζουσαι θαυμάστριαι, ΔΕΝ παντρεύομαι. Εξακολουθώ να βρίσκομαι στη διάθεσή σας αν έχετε να μου δείξετε κάτι καλό γκράτις.

Το Μαρκί γαμπρό δεν κάνεις, θύμα πέσατε πλεκτάνης,
Υμέτερος.

Thursday, May 17, 2007

Αννούλας το ανάγνωσμα, μέρος πρώτον

Ομολογώ πως σήμερα βαριόμουν αισθητά λιγότερο από τις άλλες μέρες. Η ζωή του ευγενούς είναι τόσο κουραστική που εν τέλει πλήττεις αφόρητα κοιτάζοντας τους άλλους να σε υπηρετούν. Όλα έδειχναν πως και η σημερινή θα κύλαγε εξίσου βασανιστικά όσο και οι υπόλοιπες μέρες.

Ξυπνώντας αισθανόμουν μια δαιμόνια όρεξη να δέσω τον ΛεΠλέμπ στην Κούνια του Ιούδα με υπόκρουση κάποια άρια από την Cavaleria Rusticana, αλλά ο ταπεινός (και αφόρητα άπλυτος) πληβείος μού σέρβιρε τον χειρότερο καφέ της ζωής μου με τέτοιο χαμόγελο ευτυχίας, που συγκρατήθηκα και αποφάσισα να το αναβάλλω για το απόγευμα. Ελπίζω να μαγειρέψει κάποιος άλλος το μεσημεριανό, γιατί η Σιδηρά Παρθένα που μου έφεραν προχτές είναι ακόμα εντελώς παρθένα.

Όπως και η Αννούλα. ΑΧ! Τί ήθελα τώρα και τη θυμήθηκα την Αννούλα. Ποτέ μου δεν είχα μια τόσο άχρηστη, τόσο αδαή, τόσο τραγικά και αφόρητα ιμπεσίλ, αλλά και τόσο αγνή και ποθητή γραμματέα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά κεκεδίζει κιόλας. Πράγμα που εντελώς σχεδόν τυχαία δεν αναφερόταν στο σεβέ της. Στη συνέντευξη δε προσποιήθηκε φαρυγγίτιδα και δεν έβγαλε άχνα. Εγώ την πέρασα για υπερβολικά σεμνή καθότι δε μιλούσε, πράγμα που εκτιμάται ιδιαιτέρως στον πύργο μου, καθώς συνήθως ο μόνος τρόπος να κάνω μια σοβαρή και λογική κουβέντα είναι να μιλάω στον καθρέφτη.

Στη σύμβαση της πρόσληψης της Αννούλας δε το βασικό της καθήκον ήταν να διαβάζει βιβλία στη μαμά! Τη Μαρκησία Λουμπάγκω (Οι φίλοι τη φωνάζουν χαϊδευτικά Λούμπεν. Κυριολεκτικά φωνάζουν. Ειδικά άμα έχει τελειώσει η μπαταρία στο ακουστικό) . Εδώ και δύο μήνες η Αννούλα έχει ξεκινήσει να της διαβάζει τον "Οδυσσέα" του Τζόϋς και μέχρι τώρα έχει φτάσει στο "Οδδδδδδδδ".

Παρ'ολα αυτά η Αννούλα εκπέμπει έναν πρωτόλειο και ακατέργαστο ερωτισμό στον οποίο κάποια στιγμή δε θα αντισταθώ και θα την πασαλείψω κρέμα σαντιγύ (όχι από αυτή που φτιάχνει ο ΛεΠλεμπ. Αυτή τη χρειαζόμαστε για μόνωση στο μπάνιο της δυτικής πτέρυγας που μπάζει υγρασία).

Πρέπει να βρώ έναν ύπουλο αλλά ασφαλή τρόπο να της την πέσω και να μου κάτσει. Enfin!!! Το κέρατο της αριστοκρατίας μου το τράγιο! Πρέπει επιτέλους η συλλογή μου από παρθενικά εσώρουχα να αποκτήσει το πρώτο της κομμάτι!

Αλλά πώς; πώς; ..... πώς αγαπητοί μου αναγνώστες;

Κάθε πρότασις θα αξιολογηθεί και ενδεχομένως θα υλοποιηθεί. Σκέπτομαι δε κατόπιν διαγωνισμού και άμα τη επιτυχή έκβαση του φλέρτ, όπως σας εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου με μια μποτίλια κόκκινο κρασί Βουργουνδίας που κατέσχεσα από το μπαρ του Φορ Σίζονς (Ο κύριος Βιβάλντι μετά από τα σαπούνια και αυτό πιστεύω πως θα μου κόψει την καλημέρα).

Ω! Ρεβουάρ!
Λε Μαρκί